Οι "ΜΑΧΕΣ" ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Παρά τις μεγάλες δυσκολίες, την τρομοκρατία και τις στερήσεις, οι πολιτικοί κρατούμενοι κατάφεραν να οργανώσουν την καθημερινότητά τους, μετατρέποντας τη φυλακή σ’ ένα πραγματικό σχολείο.

Aπό εδώ βγήκαν επιστήμονες. Υπήρχαν επικεφαλής της μορφωτικής δουλειάς που γίνονταν όπως ο Ευτύχης Μπιτσάκης από το Σέλινο. Γίνονταν μαθήματα για δημοτικό σχολείο, μαθήματα για γυμνάσιο αλλά και μαθήματα για όσους ήταν αγράμματοι, είχε αναπτυχθεί έντονη πολιτιστική δραστηριότητα με τη διοργάνωση θεατρικών παραστάσεων, εκδηλώσεων αλλά και γιορτών. 

1950 - Πάσχα στην αυλή

Δεν άφηναν καμία εθνική γιορτή να μην γιορτάσουν. Είχαν ζωγράφους καλούς και σε κάθε γιορτή άλλαζε εντελώς το περιβάλλον, ανέφεραν και υπογράμμισαν ότι οι πολιτικοί κρατούμενοι στο Ιτζεδίν ήταν οι πρώτοι που τίμησαν την επέτειο της Μάχης της Κρήτης. 

Ο κ. Ηλιάκης μετέφερε μάλιστα τη σχετική στιχομυθία που υπήρξε μεταξύ κρατουμένων και διεύθυνσης:  Όταν ο αντιπρόσωπος πήγε στον διευθυντή και του λέει να μας επιτρέψετε να γιορτάσουμε τη Μάχη της Κρήτης εκείνος του απάντησε: “Βαγγέλη εμείς αυτή την ημέρα πρέπει να κλαίμε με αυτά που πάθαμε και όχι να γιορτάζουμε. Του απάντησε λοιπόν κι εκείνος: “Λάθος κάνετε κ. διευθυντά. Θα έρθει μια μέρα και η Μάχη της Κρήτης θα γιορτάζεται σ’ όλη την Κρήτη. Αφού πήραμε την άδεια, μέσα σε μια βραδιά, ρίξαμε κάτω τα πινέλα και γέμισε η φυλακή με εικόνες. Εικόνες με αλεξιπτωτιστές Γερμανούς, αντάρτες, κρητικούς βρακοφόρους. Είχαμε μάλιστα γράψει κι ένα σκετσάκι για την περίσταση.

Πηνελόπη Χαροκοπάκη, Γ3